Egipska kolekcja Luwru to 4 tys. lat historii w ponad 50 tys. eksponatów. Sięga czasów, gdy mamuty wciąż chodziły po ziemi, czyli około 3100 p.n.e. W całych dziejach w tej krainie rządziło ponad 30 dynastii i co najmniej 170 faraonów – tylu monarchów, ilu było we Francji, Anglii i Danii razem wziętych! Jeśli nie masz możliwości podróży do Egiptu, Luwr to jedno z najlepszych miejsc, aby doświadczyć niesamowitego, egipskiego świata bez lotów i kolejek. Nie przegap okazji, ponieważ ta kolekcja w Paryżu jest jedną z najbogatszych na świecie!
- Kolekcja znajduje się na 0 i 1 piętrze Skrzydła Sally.
- Aby nie zgubić się w skupisku artefaktów, na które polowali najeźdźcy grobowców i świątyń, skorzystaj z audioprzewodnika.
Powiemy Ci, przy których eksponatach warto się zatrzymać! Gotowy na zgłębianie tajemnicy faraonów?
Pobierz przewodnik po Luwrze» CZYTAJ TAKŻE – Luwr w Paryżu: szczegółowy przewodnik
Wielki Sfinks z Tanis
Przy wejściu do ekspozycji znajduje się drugi co do wielkości Sfinks na świecie. Ma twarz z portretową podobizną faraona Amenhotepa II, wykonaną na przełomie XVIII-XIX wieku p.n.e. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że gigantyczny wizerunek króla uosabia wielkich przodków, którzy strzegą świątyni i nekropolii z pochowanym władcą. Nawiasem mówiąc, samo słowo «sfinks» pochodzi z mitologii greckiej i przedstawia kobietę o ciele lwa. Tłumaczone jest jako «dusicielka». Według legendy kobieta-sfinks zabijała ludzi, pozbawiając ich ciało duszy. Jej egipska nazwa to «shepses ankh» – «żywy obraz».
» CZYTAJ TAKŻE – Audioprzewodnik po Luwrze w języku polskim
Męska mumia
Luwr ma niezwykle poprawne podejście do zabytków. Tylko owinięte mumie są tu pokazywane jako hołd dla ludzkich szczątków. Na wystawie zobaczysz zabalsamowane ciało mężczyzny ze wszystkimi elementami inwentarza pogrzebowego i rytualnego. Z pomocą promieni rentgenowskich naukowcy ustalili, że mumia należy do epoki ptolemejskiej 332-30 p.n.e. Geometrycznie precyzyjnie owinięta twarz, pod którą odgaduje się rysy twarzy, wygląda przerażająco. Ale mimo to mumia jest bardzo popularna wśród dzieci, które zawsze tłoczą się w pobliżu eksponatu.
» CZYTAJ TAKŻE – Muzea w Paryżu, które trzeba odwiedzić
Zodiak z Dendery
Kiedyś był to sufit w sanktuarium bogini Hathor w Dendera w I wieku p.n.e. Jest to astronomiczna płaskorzeźba i najbardziej szczegółowa mapa starożytnego gwieździstego nieba, przedstawiająca 12 konstelacji. W gwiazdozbiorze Smoka wskazana jest gwiazda Tuban – ówczesna gwiazda polarna, według której wyznaczano strony świata. Eksponat został pozyskany w barbarzyński sposób: najpierw wysadzono go prochem strzelniczym, a po załadowaniu na statek płaskorzeźba przebiła podłogę i wpadła do Nilu. Podczas usuwania jej z dna rzeki, wszystkie kolorowe malowidła rozpuściły się w wodzie.
» CZYTAJ TAKŻE – Jak wejść do Luwru bez stania w kolejce?
Malowidła ścienne
Z grobowca szlachcica Onsou z końca XV wieku p.n.e. dotarły do nas malowidła przedstawiające sadzenie i zbieranie kłosów. W najlepszych latach zbierano 3 plony pszenicy. Jednak nawet w najtrudniejszych czasach ratowano ludzi przed głodem. Obraz opisuje ogromną pracę całych społeczności. Na malowidłach mamy ludzi, którzy budowali kanały w piaskach i używali prostych, ręcznych narzędzi do kopania całych jezior w celu nawadniania pól na wyżynach, gdzie nie docierały powodzie Nilu. Na przykład słynne jezioro Merid służyło jako źródło świeżej wody. Później stopniowo wysychało, a w XIX-XVIII wieku p.n.e. je odbudowano, częściowo osuszono i połączono z rzeką. W rezultacie stało się sztucznym zbiornikiem.
» CZYTAJ TAKŻE – Bilety do Luwru - jak je kupić i ile kosztują?
Płyty ze ściany Sfinksa w Gizie
W XIX wieku Egipt z łatwością oddawał zabytki niemal za darmo. To właśnie wtedy zakupiono 2 płyty, które niegdyś stanowiły ściany sanktuarium królewskiej koronacji. Znajdowały się one w lustrzanym odbiciu między łapami słynnego Sfinksa w Gizie. Kiedy Francuzi kupili płyty od Egipcjan, sprzedawca był pewien, że ich wartość tkwi tylko w kamieniu, z którego je wykonano. Znaczenie tego historycznego pomnika nie było wówczas traktowane poważnie, chociaż ślady wszystkich słynnych faraonów Egiptu przechodziły w pobliżu płyt.
» CZYTAJ TAKŻE – Muzea impresjonistów w Paryżu, które warto odwiedzić
Złoty pektorał
Jedną z unikalnych biżuterii królewskich znaleziono w podziemnym grobowcu Ramzesa II w północnej części wioski Saqqara. Złoty wisiorek z XIII wieku p.n.e. z karneolem, turkusem i lapis lazuli wykonano w formie sokoła z głową barana. W szponach ptak trzyma pierścienie shen, które symbolizują nieskończoność.
Ludzie wierzyli, że był to wygląd boga przenoszącego zabalsamowane ciało do wieczności.
» CZYTAJ TAKŻE – Leonardo da Vinci w Luwrze - światowa wystawa
Sarkofag z kotem
W starożytnym Egipcie kot był uważany za święte i mistyczne zwierzę. Ludzie wierzyli, że może istnieć jednocześnie w dwóch światach – teraźniejszym i pozagrobowym. Budowali nawet świątynie na cześć kotów. Śmierć tych zwierząt uważano za prawdziwą żałobę. Chowano je z wszelkimi honorami, a ciała mumifikowano i zamykano w sarkofagach. Zabicie futrzanego pupila było karane śmiercią!
Szacunek do kotów rozpoczął się ze względu na fakt, że polowały one na gryzonie, które niszczyły uprawy i przenosiły choroby, w tym dżumę. Sarkofag z VI-III wieku p.n.e. jest wykonany z miedzi i oddaje całą grację zwierzęcia – kryształowe oczy badające przestrzeń.
» CZYTAJ TAKŻE – 10 arcydzieł Luwru, których nie możesz przegapić
Sarkofag faraona Ramzesa III
Egipska kolekcja Luwru to również Sarkofag faraona Ramzesa III – monumentalne dzieło z XII wieku p.n.e. Pokryty jest tekstami requiem, które opowiadają o podróży do innego świata. Po jednej stronie znajduje się wizerunek bogini Neftydy siedzącej na symbolu nieskazitelności, a po drugiej wizerunek bogini Izydy. W czasie, gdy sarkofag był wywożony z Egiptu, toczyły się spory między muzeami o to, kto otrzyma ten przedmiot. Ostatecznie:
- dno sarkofagu trafiło do Luwru,
- a wieko przechowywane jest w Cambridge, w Fitzwilliam Museum.
» CZYTAJ TAKŻE – Plan Luwru, interesujące sale i główne dzieła sztuki
Posąg bogini Sekhmet
W XIV wieku p.n.e. w Egipcie wybuchła plaga. Sekhmet, kobieta z głową lwa, była czczona jako bogini gniewu, epidemii i wielka matka medycyny. Faraon Amenhotep III zdobył wiedzę, aby uhonorować wielką patronkę gniewu w sposób, jakiego nikt inny nie miał. W tym okresie wykonano ponad 800 posągów bogini z granitu.
W Luwrze znajduje się 15 takich posągów, a podobne są w różnych muzeach na całym świecie.
Siedzący skryba
To główny zabytek egipskiej kolekcji Luwru – rzeźbiarskie przedstawienie wezyra Kaia, który żył w XXV wieku p.n.e. Sam zamówił do swojego grobowca wizerunek siebie jako skryby. Widzimy, że trzyma papirus i pisze coś na nim, ale napis nie jest widoczny. Takie pismo jest symbolem przejścia do zaświatów i jest przeznaczone dla innego, niewidzialnego świata. Skryba ma uderzające oczy, wykonane z kryształu górskiego, a za kryształem znajduje się źrenica wyrzeźbiona ze srebra w miedzianej oprawie. Jego spojrzenie jest żywe i przeszywające.
Siedzący skryba nie jest zwykłym eksponatem, ale częścią kolekcji arcydzieł Luwru.
Egipska kolekcja Luwru robi imponujące wrażenie na odbiorcach. Odzwierciedla nie tylko życie wielkich królów i faraonów, ale także zwykłych ludzi, którzy mieszkali nad brzegiem Nilu. Najstarsze zabytki ekspozycji powstały w połowie IV tysiąclecia p.n.e., a najnowsze pochodzą z IV wieku p.n.e., w czasie, gdy egipskie świątynie zostały zamknięte pod presją postępującego chrześcijaństwa. Na zwiedzanie lepiej przeznaczyć więcej czasu. Nawet cały dzień nie wystarczy, aby zobaczyć wszystko!
Fred Romero / Flickr / CC-BY 2.0 
davyn ben / unsplash 
Nathan Riley / Unsplash
Stefan Scheer / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!