Gondole w Wenecji: jak poruszać się po kanałach?

Przepłynięcie po kanałach miasta w gondoli prowadzonej przez zwinnego gondoliera to główna atrakcja turystyczna Wenecji i wyjątkowe romantyczne przeżycie. Niech sobie mówią, że to niepraktyczne. Ale jechać do Wenecji i nie przepłynąć się gondolą? Trzeba będzie pojechać do Wenecji jeszcze raz, żeby nadrobić to niedopatrzenie! Zarezerwuj tutaj.

Czy gondole w Wenecji to transport czy rozrywka?

Był czas, kiedy ich stosowanie było czysto pragmatyczne. Szybkość i zwrotność gondoli czyniły ją najodpowiedniejszym środkiem transportu do poruszania się po weneckich drogach wodnych. Pod koniec istnienia Republiki Weneckiej istniały tysiące gondoli wszystkich kształtów i rozmiarów.

Bezpośrednią funkcję gondoli — przewożenie pasażerów z brzegu na brzeg — pełnią dziś pasażerskie promy gondolowe. Większość zdjęć, które kiedykolwiek zobaczysz w Wenecji to gondole dla turystów. Miejscowi jeżdżą nimi tylko na specjalne okazje. Na przykład na wesela.

» CZYTAJ TAKŻE – Rodzaje transportu w Wenecji i jak z niego korzystać

Ile kosztuje przejażdżka gondolą?

Biznes gondolowy jest ściśle monitorowany przez władze. Jest to oczywiście niewyczerpane źródło dochodów. Obowiązują przepisy i wszyscy operatorzy gondoli muszą ich przestrzegać. To samo dotyczy cen.

Koszt zależy od pory dnia.

• Od 08:00 do 19:00 — 80 euro.
• Od 19:00 do 08:00 — 100 euro.

To cena za całą gondolę. Oznacza to, że nawet jeśli będzie Was dwóch, cena nie zmaleje. Maksymalna pojemność gondoli to 5 osób.

Standardowa jazda trwa 30 minut. Długość przejażdżki zależy jednak w dużej mierze od wybranej trasy i tego, jak bardzo ruchliwe są kanały. Na przykład w spokojny, bezludny dzień gondolier może pokonać standardową trasę w 20–25 minut; w godzinach szczytu w sezonie główna atrakcja Wenecji może zająć nawet 40 minut ze względu na duży ruch.

Jeśli chcesz rozciągnąć zabawę, koszt proporcjonalnie wzrośnie. Na przykład 45-minutowa jazda będzie kosztowała 120 euro, a godzinna — 160 euro.

Gondolier może również śpiewać za dodatkowe 20–40 euro.

Targowanie się z gondolierami jest prawie bez sensu. Chyba że poza sezonem, kiedy jest mało ludzi i jeśli chcesz jeździć przez godzinę zamiast standardowych 30 minut. Nie róbcie sobie jednak nadziei na zniżkę. Porozmawiajcie o tym na plaży, zanim wsiądziecie do gondoli.

Gondolierom płaci się gotówką od razu na miejscu, Istnieje możliwość wcześniejszego zarezerwowania przejazdu o określonej godzinie; istnieją w tym celu specjalne oferty online (patrz tutaj). To fajna opcja na romantyczną randkę, więc nie musisz rujnować nastroju przez konieczność zawarcia umowy. Ale spontaniczne wyjazdy też są całkiem przyjemne.

Gdzie można wypożyczyć gondolę?

W Wenecji gondole są zadokowane praktycznie na każdym rogu — wszędzie, gdzie tylko można. Przy sklepach, pomostach przy mostach, hotelach i ciekawych miejscach. Gondole najczęściej spotykane są w okolicach Pałacu Dożów i Mostu Rialto.

Aby uniknąć «gondolowych korków», usiądź w mniej uczęszczanych miejscach. Na przykład w Ca D’Oro lub San Toma A, B lub Ponte San Polo.

Aby zobaczyć Katedrę św. Marka i Pałac Dożów z wody oraz przepłynąć pod Mostem Westchnień, usiądź na Piazza San Marco. Aby uzyskać spokojniejszą, bardziej relaksującą jazdę, oddal się od Grand Canal i skieruj się w stronę jednego z mniejszych pomostów.

Koniecznie zapytaj gondoliera o trasę.

» CZYTAJ TAKŻE – Wenecja w 1 dzień: mapa z głównymi miejscami i punktem widokowym

Dlaczego gondole są czarne?

Istnieje kilka legend na ten temat. Pierwsza z nich — baśniowa.

Pewnego razu wszystkie gondole były pomalowane na różne kolory. Był pewien człowiek w szacownym wieku, którego młodą i piękną żonę co noc odwiedzał w czarnej gondoli jej gorliwy kochanek. W mieście była tylko jedna czarna gondola i była to gondola tego młodego człowieka. Doge, aby powstrzymać plotki i nie zdyskredytować swoje imię, kazał pomalować wszystkie gondole na czarno. Niech tylko teraz ktoś się spróbuje połapać kto płynie do pałacu!

Druga — tragiczna.

W 1562 roku Wenecję nawiedziła zaraza. Ciała zmarłych przewożono w gondolach o jaskrawych kolorach. Władze miasta uznały to za bluźnierstwo i nakazały pomalować wszystkie gondole na czarno na wzór trumien. Nie nazywali ich jednak trumnami, a «czarnymi łabędziami».

Gondole nadal są malowane wyłącznie na czarno. Jedyne co wolno robić to je dekorować.

» CZYTAJ TAKŻE – Przewodnik po Wenecji

Zaszczytny zawód

Gondolierzy to zaszczytne zawody, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Dziś każdy może się tego nauczyć.

W sumie 430 gondolierów jest zarejestrowanych w Gildii Gondolierów w Wenecji, która od dziewięciu stuleci prowadzi rejsy po weneckich kanałach. Przechodzą oni rygorystyczny proces selekcji. Każdy kandydat zdaje egzamin ze znajomości języków obcych i historii miasta. Musi też wykazać się praktyczną umiejętnością prowadzenia gondoli, bez której po prostu zgubiłoby się w ciasnych weneckich kanałach.

Zawód ten jest tradycyjnie uważany za męski. Pierwsza licencjonowana gondolierka została zarejestrowana w 2010 roku.

Jak wspomniano, wszystko co związane z biznesem gondolowym jest w Wenecji ściśle kontrolowane. Mundury gondolierów nie są tu wyjątkiem. Góra to koszulka z krótkim lub długim rękawem w paski, a paski mogą być tylko czerwone lub niebieskie i mają szerokość 2,5 cm. Dół — czarne klasyczne spodnie.

Nakrycie głowy w postaci kanotierki — znów z czerwonymi lub niebieskimi paskami — weszło do mody na początku XX wieku. Kapelusz może być noszony w zależności od nastroju.

» CZYTAJ TAKŻE – Wenecja: 50 lifehacków przed podróżą

Paliny

Pierwsze co zauważają turyści, którzy po raz pierwszy przyjeżdżają do Wenecji, to mnóstwo drewnianych słupów wystających z wody przy nabrzeżach. Słup nazywa się palina, a do niego przywiązuje się gondole i łodzie. Mogą być pomalowane na niebiesko, biało-czerwono lub w czerwono-niebieskie spiralne pasy. Jednak większość jest po prostu drewniana, bez żadnych zdobień.

W czasach Republiki Weneckiej specjalny magistrat nadzorował instalację nowych słupów. Przecież drewniany pal faktycznie tworzy wokół siebie mini bagno, które zakłóca delikatną równowagę hydrogeologiczną laguny.

» CZYTAJ TAKŻE – Najlepsze wyspy na Lagunie Weneckiej

Traghetto dla oszczędnych

Jeśli chcesz obejść kanał i zaoszczędzić pieniądze, naśladuj miejscowych. Korzystają z promów traghetto. Są one takie same jak gondole, ale prostsze w wyglądzie i bardziej zatłoczone. Traghetto można dostać się z jednej strony Canal Grande na drugą. Doki promowe (Dogana, Santa María del Giglio, San Toma, Riva del Vino, Riva del Carbón, Santa Sofía, itd.) są rozrzucone wzdłuż kanału. Taka podróż pozbawiona jest wszelkiego romantyzmu i ma charakter czysto użytkowy. I trwa to mniej niż minutę. Opłata za przejazd wynosi 2,5 euro.

Miłej podróży wzdłuż weneckich kanałów!