Muzeum Orsay: Plan, 10 głównych obrazów i lifehacki

Muzeum Orsay to obecnie ulubione muzeum Paryżan. Zawiera najlepszą i najbardziej kompletną kolekcję impresjonistycznego malarstwa, grafiki i rzeźby na świecie. Stała kolekcja zawiera niezliczoną ilość znanych i mało znanych, ale ważnych dzieł Moneta, Maneta, Degasa, Renoira, Courbeta, Gauguina i Van Gogha.

Muzeum Orsay było pierwotnie stacją kolejową. Stacja istniała jednak tylko przez 40 lat — ponieważ przestała mieścić coraz to dłuższe i dłuższe pociągi. Do 1939 roku jej los był niepewny. Przez wiele lat stacja służyła jako magazyn, plan filmowy, a w czasie II wojny światowej sortowano tam paczki przeznaczone dla jeńców wojennych. Stacja została prawie zburzona w 1970 roku, aby zbudować nowy hotel, ale została uratowana dzięki szybkiej interwencji Ministra Kultury.

Przekształcanie Orsaya w muzeum rozpoczęło się w 1974 roku. Ideą było stworzenie miejsca dla sztuki pośredniej: między klasyczną kolekcją Luwru a sztuką współczesną Centrum Pompidou.

Muzeum Orsay otworzyło swoje drzwi w grudniu 1986 roku.

Plan muzeum

Kolekcja Muzeum Orsay znajduje się na 5 piętrach. Prace prezentowane są w porządku chronologicznym i zgodnie z ruchami artystycznymi. Na najniższym piętrze prezentowane są rzeźby, od których warto zacząć.

Po lewej i prawej stronie korytarza z rzeźbami znajdują się sale z obrazami z drugiej połowy XIX wieku, przed stylem impresjonistycznym. Po prawej stronie znajduje się szkoła akademicka, gdzie można zobaczyć prace Ingres i Delacroix. Lewa strona poświęcona jest realizmowi i naturalizmowi: spójrz na prace Courbeta i Millaisa.

Na drugim piętrze Orsaya, oddzielnie od impresjonistycznych sal, znajdują się prace Van Gogha i Gauguina.

Trzecie i czwarte piętro wypełnione są elementami secesyjnymi, więc śmiało wejdźcie tam, aby podziwiać wnętrza apartamentów sprzed stulecia.

I wreszcie, piąte piętro jest najważniejszym piętrem dla Orsaya. To tutaj znajdują się najbardziej spektakularne arcydzieła muzeum. Głównymi dziełami są obrazy impresjonistów Degas, Manet, Seurat, Sisley i Pizarro. Kilka sal jest w pełni dedykowanych dla Moneta i Renoira.

10 obrazów, które musisz obowiązkowo zobaczyć w muzeum Orsay

Renoir — Bal w Moulin de la Galette

Najważniejsze arcydzieło Renoira, którego początki sięgają wczesnego impresjonizmu, odzwierciedla szaloną i radosną atmosferę popularnych tańców w Montmartre. Moulin de la Galette został otwarty w 1812 roku jako jedna z najważniejszych tawern na wzgórzu na dziedzińcu drewnianego młyna. Zresztą na ulicy Lepic, na zboczach Montmartre, nadal można delektować się posiłkiem i podziwiać wiatrak.

Mimo dużych rozmiarów, obraz ten został całkowicie namalowany na miejscu. W tej pracy można także znaleźć kilku przyjaciół Renoira, którzy pozowali dla niego. «Bal» Renoira to jedno z najbardziej reprezentatywnych dzieł wczesnego impresjonizmu, w którym artysta próbował uchwycić ruch i wrażenia.

Renoir jest często nazywany «artystą szczęścia», ponieważ w swoich pracach przekazuje radosne i beztroskie momenty życia.

Monet «Niebieskie lilie wodne»

Ten duży obraz jest jednym z około 250 obrazów z serii «Lilie» Moneta.

Lilie były ulubionymi kwiatami artysty, który hodował je w stawie w Giverny. Jego ogród był niekończącym się źródłem inspiracji i to właśnie tam powstały jego najsłynniejsze serie prac. Przy okazji, w muzeum Oranżerii można zobaczyć arcydzieło artysty: specjalnie dla niego zbudowane dwie owalne sale, w których płótna z malowanym stawem i ogrodem (w sumie o długości ponad 100 metrów) rozciągają się po całym obwodzie.

Obraz, który zobaczysz w Orsay, został namalowany podczas pierwszej wojny światowej, ale zawiera w sobie pragnienie pokoju. Nie ma horyzontu, wybrzeża ani nieba. Płótno całkowicie zanurza nas w stawie z liliami, w jego spokojnej atmosferze. A dominacja błękitu i zieleni sprawia wrażenie, że patrzysz na abstrakcyjne dzieło sztuki.

Van Gogh «Autoportret»

Ten autoportret Van Gogha jest jednym z jego 43 autoportretów i jest zdecydowanie najbardziej znany po autoportrecie z odciętym uchem.

Podążaj za pociągnięciami artysty: nie używa klasycznych linii, ale rysuje «przecinkami» i ślimakami. Ten styl malowania będzie później popularny wśród ekspresjonistów.

Tło tego obrazu kontrastuje całkowicie z twarzą Van Gogha i reprezentuje jego wewnętrzną walkę — artysta miał wiele problemów na tle psychologicznym.

Manet «Śniadanie na trawie»

Niewątpliwie jeden z głównych obrazów w historii impresjonizmu i chyba najsłynniejszy obraz Maneta. «Śniadanie na trawie» to żywy obraz tego, jak Manet nie chciał przestrzegać klasycznych zasad malarstwa.

Zainspirowany malarstwem Tycjana («Koncert wiejski», który można było zobaczyć w Luwrze), artysta pozbawia ją alegorii i wyraźnie przenosi jej działania w czasy nowożytne (co widać np. po strojach bohaterów).

To był powód skandalu wokół pracy: obecność nagiej kobiety w towarzystwie dwóch ubranych panów, bez powodów alegorycznych czy mitologicznych, wywołała najbardziej oburzające reakcje krytyków.

Obraz ten jest jednak zawarty we wszystkich podręcznikach historii sztuki, ponieważ doskonale odzwierciedla wczesne stadia impresjonizmu. Prosta scena uchwycona w akcji, a nawet narysowana na miejscu i oświetlona naturalnym światłem, jest główną cechą charakterystyczną nowego ruchu.

Courbet «Pochodzenie świata»

Jeśli czytasz to podczas pobytu w Musee d’Orsay i właśnie zaskoczyło Cię «śniadanie na trawie», przygotuj się na zamach stanu! «Pochodzenie świata» Courberta jest tak niegrzecznym, prostym i tak niekwestionowanym dziełem sztuki, że wciąż szokuje niektórych ludzi sto lat po jego namalowaniu. Nawet znany na całym świecie facebook usunął ten obraz z powodów cenzuralnych, ponieważ system zidentyfikował go jako pornograficzny.

Nie ma jednak nic prostszego niż to, co napisał tutaj Courbet. «Pochodzenie świata» od frontu pokazuje genitalia kobiety — ironicznie odpowiadając na pytanie, skąd się wzięła ludzkość.

Co ciekawe, przez długi czas istniała hipoteza, że modelka na płótnie była kochanką Couberta i jednocześnie dziewczyną jego ucznia, co spowodowało niemałe kłótnie między nauczycielem a uczniem. Jednak w 2018 roku z korespondencji Alexandra Dumasa z pisarzem Georges Sand okazało się, że prawdziwą modelką była paryska tancerka, konkubina tureckiego dyplomaty, który zamówił ten właśnie obraz.

Manet «Olimpia»

Manet gonił skandal za skandalem. Jego «Olimpia» przeszła do historii jako jedno z najbardziej skandalicznych dzieł autora. Obraz ten był otwarcie krytykowany, a niektórzy nawet próbowali go zniszczyć. Oburzenie widzów wywołało przerobienie przez Maneta tradycyjnego tematu nagiej postaci kobiecej w obrazie.

Nawiązując do takich ikonograficznych płócien, jak na przykład «Wenus z Urbino» Tycjana, Manet w swoim obrazie nie przedstawia ani bogini, ani bohaterki mitu. Przeciwnie, dziewczyna na płótnie jest bardzo specyficzną dziewczyną tamtych czasów (jak widać z jej figury kątowej, ponieważ na płótnach klasyków ciało kobiety przedstawione jest według innych kanonów) o bardzo specyficznym antycznym zawodzie (wskazuje na to orchidea ukryta we włosach dziewczyny, która jest afrodyzjakiem). Wenus w malarstwie Maneta zamieniła się w dziewczynę o lekkich obyczajach, która rzuca swoje wyrachowane spojrzenie, skierowane bezpośrednio do widza.

Degas «Mała czternastoletnia tancerka»

Oryginalna rzeźba tej młodej tancerki została pierwotnie wykonana z wosku, który bardziej przypominał skórę ludzką. Wersja prezentowana w Orsay jest wykonana z brązu.

Ubrania 14-letniej baletnicy wykonane są z tkaniny, a w wersji oryginalnej nawet peruka została wykonana z naturalnych włosów, co sprawiło, że rzeźba stała się niezwykle realistyczna. Skandal nie ominął pracy Degasa, który w swoich pracach bardzo lubił tematy baletowe: ale jeśli publiczność była przychylna malowanym balerinom, to to naturalistyczne dzieło, zaprezentowane w witrynie, było kiedyś ostro krytykowane za to, że mała dziewczynka — wygląda jak zwierzę w klatce.

Coubert «Pogrzeb w Ornans»

Coubert, innowator, a nawet rewolucjonista w malarstwie, znany nam z pracy «Pochodzenie świata», rysował i tworzył ogromne dzieła realistyczne, co również wywołało wiele kontrowersji.

Scena wygląda raczej banalnie i nie szokuje nas, jak to miało miejsce w przypadku «Pochodzenia świata». Widzimy bardzo ważną scenę: pogrzeb w małej wiosce Ornans. Ale to właśnie ten wybór scen sprawił, że praca ta stała się przełomowa: jeśli przejdziemy do kontekstu XIX wieku, zobaczymy, że zwykłych ludzi nie można przedstawić na wielkoformatowych obrazach tej wielkości. Obrazy tej wielkości były zazwyczaj zarezerwowane dla obrazów historycznych lub religijnych. Tutaj Coubert łamie zasady i przedstawia wspólną, nieidealizowaną scenę na płótnie wielkości całej ściany.

Warto zwrócić uwagę na dolną krawędź obrazu: miejsce pochówku, otwarty dół pogrzebowy, przedstawiony jest w pracy na pół, zdaje się wychodzić i rozprzestrzeniać na publiczność. W ten sposób Coubert pochował krytyków oglądających pracę.

Monet «Rue Montorgueil»

Najważniejszą rzeczą dla impresjonistów było zrobienie wrażenia. I nie ma ani jednego dzieła sztuki w całym muzeum Orsay, które odzwierciedlałoby to lepiej niż praca Moneta «Rue Montorgueil».

Obraz setek francuskich flag, które przelatują przez okna Montorgueil podczas święta pokoju i pracy 30 czerwca 1878 roku, jest doskonałym przykładem impresjonizmu. Linie są rozmyte, a pociągnięcia szybkie. Niemniej jednak, ogólne wrażenie uczucia świętowania i ogólnej radości jest przekazane.

Błędem jest uznanie tej pracy za patriotyczną — Monet nie wyraził w niej swoich poglądów politycznych, a jedynie chciał oddać nastrój tego szalonego dnia.

Nawiasem mówiąc, to dzieło jest wyjęte z życia: podczas gdy na ulicy Monet wybrał budynek, z którego, jego zdaniem, wygodnie byłoby namalować żywą scenę i po prostu zapukał do domu nieznajomych z prośbą o wpuszczenie go na balkon. I nie odmówiono mu.

Seurat «Cyrk»

Georges Seurat znany jest ze swojego podejścia do malarstwa z naukowego punktu widzenia: studiował psychologiczne efekty kolorów i metody optyczne mieszania różnych kolorów. Obraz ten jest w całości rysowany punktami i «czystymi» kolorami, z których głównymi są czerwony, żółty i niebieski. Efekt mieszania kolorów jest już w naszych głowach, więc widzimy obraz jako całość. Zwróć uwagę na lokalizację postaci: aby oddać spektakularność cyrku, Seurat buduje kompozycję po przekątnej, dzięki czemu staje się wewnętrzną dynamiką.

Jest to ostatnie dzieło autora, zmarł na błonicę kilka dni po otwarciu wystawy.

Lifehacki

Aby wizyta w Muzeum Orsay była jak najbardziej użyteczna i interesująca, zebraliśmy dla Was kilka wskazówek.

1. Unikaj tłumu (lub «najlepszego» czasu na zwiedzanie muzeum).

Muzeum Orsay jest ważnym punktem orientacyjnym i jednym z najczęściej odwiedzanych muzeów w Paryżu — ponad 3,5 miliona zwiedzających rocznie! W związku z tym jest mało prawdopodobne, abyście trafili na puste sale. Ale będziesz miał większą szanse cieszyć się oglądaniem prac niż czekaniem w kolejce, jeśli weźmiesz pod uwagę kilka wskazówek. Muzeum jest zazwyczaj najmniej zatłoczone:

• W okresie niskiego sezonu turystycznego (od listopada do marca).
• Od momentu otwarcia (9:30) do południa.
• Czwartek wieczorem (muzeum jest otwarte do 21:45).

Nie zapomnij również, że dla odwiedzających z biletami elektronicznymi jest osobna kolejka do wejścia, dlatego zalecamy zakup biletu z wyprzedzeniem, na tej stronie.

2. Skoncentruj się na konkretnym okresie lub kierunku.

W porównaniu z Luwrem, Muzeum Orsay może wydawać się malutkie. Ale przecież jego kolekcje znajdują się na 5 piętrach! Aby wizyta była bardziej produktywna, zalecamy wcześniejsze zapoznanie się z kolekcją muzeum. Poznaj niektórych artystów i wybierz, kto dla ciebie jest najbardziej interesujący. Jeśli bardziej interesuje Cię malarstwo impresjonistyczne, poświęć minimalną ilość czasu, aby obejrzeć rzeźby na parterze i od razu idź na 5 piętro.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat Van Gogha, zwiedź drugie piętro (a jeśli będziesz w Amsterdamie, polecamy całe muzeum).

W sztuce spokojna kontemplacja jest bardzo ważna!

3. Zrób sobie przerwę w muzeum.

Aby uniknąć zmęczenia, zrób sobie przerwę podczas wizyty. Ponadto samo muzeum posiada kilka ładnych kawiarni, a nawet restaurację do tego celu. Zwróć uwagę na małą kawiarnię na parterze — po przejściu przez korytarz z rzeźbami, po lewej stronie będzie mała lada, gdzie można wypić kawę i przekąsić świeżo wypieczone smakołyki. Filiżanka espresso kosztuje tutaj 2 euro — jego cena na piątym piętrze będzie kilkakrotnie wyższa.

4. Pierwszy raz w muzeum Orsay? Zarezerwuj wycieczkę.

Jeśli odwiedzasz Orsay po raz pierwszy, jednym z najlepszych sposobów, aby uzyskać najbardziej kompletny i ciekawy zestaw informacji na temat arcydzieł jest zarezerwowanie wycieczki. Na stronie internetowej muzeum można znaleźć harmonogram wycieczek grupowych w różnych językach.

5. Nie zapominaj o wystawach czasowych i specjalnych wydarzeniach.

Stała kolekcja Orsaya jest dokładnie tym, co przyciąga większość odwiedzających. Muzeum regularnie organizuje jednak wystawy czasowe, co pozwala zwiedzającym na świeże spojrzenie na obrazy z tamtego okresu.

Oprócz wystaw czasowych, Orsay regularnie organizuje specjalne wydarzenia, takie jak koncerty, pokazy filmowe, festiwale, noce muzealne itp. Odwiedź stronę internetową Muzeum Orsay przed wizytą i zobacz kalendarz wystaw czasowych i wydarzeń — dopełnij swoją wizytę wrażeniami z nowych wydarzeń.

Bonus: Jak wiele muzeów w Paryżu, możesz odwiedzić Orsay za darmo w pierwszą niedzielę każdego miesiąca. Zazwyczaj jest wiele osób, które chcą się wtedy załapać, więc czas oczekiwania w kolejce wydłuża się kilkakrotnie.

Muzeum Oranżerii

Muzeum Oranżerii: wybierz hotel

Część zbiorów Muzeum Orsay znajduje się w innym budynku, Muzeum Oranżerii. Bilety do Oranżerii można znaleźć tutaj.

Jak sama nazwa wskazuje, Muzeum Oranżerii mieści się w dawnej szklarni królewskiej ogrodu Tuileries, wybudowanej w 1852 roku.

To muzeum jest najbardziej znane jako stały dom dla słynnych «lilii wodnych» znakomitego impresjonisty Moneta. «Lilie wodne» to seria 8 prac z liliami wodnymi, do których specjalnie stworzono dwie owalne hale w budynku szklarni. Obrazy Moneta, które mają 2 metry wysokości i ponad 100 metrów długości, zdają się otaczać widza i zanurzać go w atmosferze słynnych ogrodów wodnych artysty w Giverny.

Ta seria prac powstała 4 lata temu w czasie I wojny światowej, jako rodzaj pobudzającego pragnienia pokoju po okresie bezprecedensowego barbarzyństwa.

Oprócz Lilii wodnych, w Oranżerii znajduje się impresjonistyczna kolekcja Jeana Waltera i Paula Guillaume’a, która prezentuje niezwykłe dzieła Cézanne’a, Renoira, Matisse’a, Modiglianiego i Picassa.

Miłej podróży razem z Paris10!