Dzielnica Łacińska w Paryżu (Quartier latin) to jedna z najstarszych dzielnic Paryża o niepowtarzalnym klimacie wąskich uliczek, przytulnych kawiarni i księgarni – doskonałe miejsce na historyczne wycieczki i relaksujące spacery wśród zabytków. Dzielnica Łacińska jest również tętniącym życiem centrum studentów i młodych ludzi, ponieważ jest domem dla słynnej na całym świecie Sorbony i reszty Uniwersytetu Paryskiego. Zalecamy rozpoczęcie odkrywania ponad dwóch tysięcy lat historii Paryża od audioprzewodnika «Historyczny Paryż» (pobierz go tutaj). Aby szczegółowo poznać każdy ciekawy zakątek, skorzystaj z naszych najlepszych przewodników. Lub skorzystaj z tego gotowego planu spaceru po Dzielnicy Łacińskiej, aby wybrać się na spacer w samotności. Trasa zajmie od półtorej do dwóch godzin. Załóż wygodne buty i ruszajmy w drogę!
» CZYTAJ TAKŻE – Montmartre: 15 pomysłów na spacery po najbardziej romantycznej dzielnicy Paryża
Jak dostać się do Dzielnicy Łacińskiej?
Najłatwiejszym i najbardziej ekonomicznym sposobem jest skorzystanie z metra. Wystarczy wysiąść na stacji Saint-Michel. Zabierze cię tam linia 4 lub pociąg RER – linia C.
Możesz również wsiąść w RER B i wysiąść na stacji Saint-Michel Notre-Dame. Podążając za znakami, z łatwością dotrzesz na plac Saint-Michel. To tutaj zaczyna się nasza trasa spacerowa po Dzielnicy Łacińskiej.
» CZYTAJ TAKŻE – Jak kupić bilet na metro w Paryżu?
Swoją drogą, mieszkanie w Dzielnicy Łacińskiej to również świetny pomysł! Okolica jest tak ładna, że hotele tutaj mają ceny nieco powyżej średniej.
Wybierz hotel w Dzielnicy ŁacińskiejPlac Saint-Michel
Spacer po Dzielnicy Łacińskiej warto rozpocząć od Place Saint-Michel. Jego nazwa pochodzi od archanioła Michała. Spójrz, jest tam, w centrum rzeźby, walczący z diabłem. To nie tylko rzeźba, ale cała fontanna zaprojektowana przez architekta Gabriela Davioud i zbudowana w 1860 roku. Od 1926 roku fontanna Saint-Michel jest uznawana za zabytek historyczny.
Warto poświęcić jej chwilę. Fontanna nie stoi w centrum placu, ale obejmuje koniec budynku, od którego odchodzą dwa bulwary. Jest to pomysł barona Osmana, tego samego, który przeprojektował Paryż w XIX wieku i przeciął Pola Elizejskie.
Odwróć się plecami do fontanny, a zobaczysz Sekwanę i wyspę Cité. Pobliski most również nosi nazwę Saint-Michel.
Bulwar Saint-Michel
Wśród mieszkańców jest to miejsce często nazywane Boul’Mich’. Możesz nim dojść aż do Ogrodu Luksemburskiego.
Za jego powstaniem stoi baron Osman, którego wcześniej już wspomnieliśmy. Miało to miejsce w 1867 roku. Jednak w 1968 roku bulwar stał się miejscem słynnych studenckich protestów, które zapisały się w pamięci dzięki brutalnym starciom z policją.
Dziś Boul’Mich’ cieszy przechodniów możliwością spotkania kolorowych bukinistów, od których można nabyć wiele ciekawych książek bezpośrednio od ręki. Są tutaj także liczne księgarnie, ponieważ gdzie studenci, tam i książki.
» CZYTAJ TAKŻE – 33 główne atrakcje Paryża
Rue de la Huchette
Z placu Saint-Michel równolegle do Sekwany biegnie rue de la Huchette. Uważana jest za jedną z najstarszych ulic w Paryżu. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z końca XIII wieku. Tutaj bez trudu można zanurzyć się w atmosferę średniowiecza, kiedy ulice były bardzo wąskie. Maksymalna szerokość ulicy nie przekracza 10 metrów, a jej długość wynosi zaledwie 164 metry.
Zwróć uwagę na budynek numer 8. Został zbudowany aż w 1494 roku. W sąsiednim dziesiątym budynku, jak mówią, mieszkał Napoleon, jeszcze zanim został generałem i cesarzem.
W budynku numer 5 znajduje się znany klub Caveau de la Huchette. Założony w 1946 roku, uważany jest za pierwsze miejsce w Paryżu, gdzie brzmiały jazzowe improwizacje.
Ulica Kota-Rybaka
W pobliżu domu numer 5 przy rue de la Huchette odchodzi wąska uliczka o nazwie rue du Chat-qui-pêche. Jej dziwaczna nazwa tłumaczy się jako «ulica kota-rybaka».
Jest znana jako najwęższa ulica w Paryżu, ma zaledwie 1.8 metra szerokości, a jej długość wynosi 29 metrów. Ponadto jest to jedna z najstarszych uliczek w mieście, istniejąca od 1540 roku. Wówczas ulica była schodami prowadzącymi prosto do Sekwany.
Skąd pochodzi tak dziwna nazwa? Istnieją dwie wersje.
Pierwsza, mistyczna
W XV wieku na tej ulicy mieszkał ksiądz. Miał on czarnego kota, który potrafił łowić ryby prosto z rzeki.
Jak to możliwe, że kot sam łowił ryby? Być może to sam ksiądz-diabeł zamieniał się w kota! Trzech studentów postanowiło to sprawdzić i wrzucili kota do Sekwany. Po kocie nie było śladu i co dziwne, ksiądz też zniknął. Jednak szybko wrócił z sąsiedniej wioski. Puszysty rybak powrócił niedługo potem i znowu polował na ryby w Sekwanie. To dopiero diabelska zagadka!
Druga, lingwistyczna
Był jeden sprytny sklepikarz, który prowadził tu swoją małą firmę. Po francusku wyrażenie «chat qui pêche» («kot, który łowi ryby») wymawia się tak samo jak «chaque y pêche» («każdy tu coś złowi»). Taka zabawa słowami. Na szyldzie widniał kot rybak spoglądający na odwiedzających
Kościół św. Seweryna
Na końcu ulicy de la Huchette skręć w prawo na ulicę du Petit-Pont. Idź trochę dalej i zobaczysz kościół św. Seweryna (église Saint-Séverin).
Początkowo na tym miejscu istniała kaplica wzniesiona nad grobem pustelnika z VI wieku, świętego Seweryna. W XIII wieku zastąpiono kaplicę kościołem, a w 1448 roku kościół przybrał obecny wygląd w stylu flamboyant.
Charakterystycznymi cechami tego stylu architektonicznego są strzeliste okna, a także ozdoby w kształcie języków ognia. Przyjrzyj się półrozetce na głównym portalu i drapieżnym gargulcom. Wewnątrz, za ołtarzem, zobaczysz 10 kolumn przypominających pnie palmowe z rozgałęzionymi gałęziami.
Zwróć uwagę na pozostałości malowideł przedstawiających Sąd Ostateczny. Wśród kolorowych witraży w kościele znajdują się dzieła zarówno z XV wieku, jak i z 1970 roku. Jedną z atrakcji kościoła jest najstarszy z dzwonów w Paryżu z roku 1412.
Południowa część terenu kościelnego była w XIII wieku wykorzystywana jako cmentarz. Ze względu na ograniczoną przestrzeń i dużą liczbę pochówków stare szczątki były wydobywane, oczyszczane i przenoszone do galerii. Tam do dziś zachowało się ossuarium, czyli mogiła.
» CZYTAJ TAKŻE – 10 polskich miejsc w Paryżu
Kościół Saint-Julien-le Pauvre
Przejdź na ulicę Saint-Jacques, a zobaczysz kolejny kościół św. Juliana Biednego. To parafia greckokatolicka, jedna z najstarszych i najmniejszych świątyń w Paryżu.
Kościół istniał w tym miejscu już w VI wieku naszej ery. Turystów zachwycają zachowane fragmenty kamiennego brukowanego chodnika rzymskiej drogi przy murach kościoła oraz starożytny studnia. Obecne mury kościoła św. Julianna były wznoszone etapami od XII do XIX wieku.
Kościół nosi imię biskupa Julianna z Le Mans, znanego ze swojej bezinteresownej służby bliźnim. W tych murach odbywały się kazania Tomasza z Akwinu.
Wnętrze kościoła zachwyca również swoim wyposażeniem. Wejdź, aby docenić wspaniałe kamienne rzeźby i ikonostas w znanym bizantyjskim stylu.
Narodowe Muzeum Wieków Średnich i Termy Cluny
Termy Cluny to nic innego jak pozostałości starożytnego rzymskiego kompleksu kąpielowego. Niezły fundament dla Muzeum Wieków Średnich, prawda?
Podstawą kolekcji stała się rezydencja z XV wieku, która należała do benedyktyńskiego zakonu w Cluny. Zachowane elementy życia codziennego uzupełniły prywatne zbiory zakupione przez państwo. To największa na świecie kolekcja przedmiotów z tamtych czasów.
Wśród interesujących eksponatów w muzeum, zwróć uwagę na 28 oryginalnych rzeźb z katedry Notre-Dame de Paris. Zostały one usunięte i ścięte podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Obecnie w katedrze znajdują się ich repliki.
W tym wyjątkowym muzeum zachowano gobeliny, witraże, prace w drewnie i kość słoniową.
Sorbona
Przejdź przez plac Paula Painlevé, a staniesz przed głównym wejściem na Sorbonę. Budynek przy ulicy École jest uważany za zabytek historyczny. Turyści mogą zwiedzać wewnętrzny dziedziniec uniwersytetu i jego budynki Do Sorbony mogą wchodzić tylko studenci.
Na pewno zwróć uwagę na fasadę od strony rue Saint-Jacques. Nad oknami widać nazwy różnych dziedzin nauki. Sorbona zaczynała jako kolegium teologiczne, ale stała się znanym uniwersytetem humanistycznym, będąc częścią Uniwersytetu Paryskiego.
Kościół Sorbony
Kolorowa fasada w stylu baroku na Placu Sorbony to Kaplica Świętej Urszuli. Została zbudowana w 1642 roku, gdy budową Sorbony kierował kardynał Richelieu. Wewnątrz budynku znajduje się jego grobowiec.
Ozdobą budynku jest jego kopuła. Wspaniała symetria kościoła podkreślana jest przez kolumnowe portyki i frontony. W 1905 roku budynek został przystosowany do organizacji przyjęć i wystaw. To rezultat ustawy oddzielającej religię od państwa.
Panteon
Ostatnim punktem na naszej trasie, ale pierwszym pod względem wielkości, jest Panteon. Jego monumentalny wygląd natychmiast przyciąga uwagę turystów. Kiedyś był świątynią św. Genowefy, teraz jest mauzoleum, w którym spoczywają wielcy Francuzi: Voltaire, Alexandre Dumas (ojciec), Victor Hugo i wielu innych.
W rzeczywistości jako świątynia Panteon miał niewiele znaczenia. W 1851 roku w budynku przeprowadzono nawet eksperyment naukowy. Fizyk Léon Foucault zbudował ogromne wahadło, które udowadniało, że Ziemia naprawdę się obraca. Na obserwację eksperymentu przyjeżdżało wielu ciekawskich.
» CZYTAJ TAKŻE – Panteon w Paryżu – świątynia i grobowiec
Mamy nadzieję, że podobał Ci się nasz spacer po Dzielnicy Łacińskiej! Pospaceruj po tych miejscach i dotknij żywej historii Paryża.
Miłego spaceru!
Henrique Ferreira / Unsplash 
R Boed / flickr.com / CC BY 2.0 
Vlad B / unsplash 
Rajeev Rajagopalan / flickr.com / CC BY 2.0
Erich Westendarp / Pixabay
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!